Saturday it was about time for my first weekend trip, with colleague Michel – Dutch guy, who is also an intern at Yanapuma – and Max, German guy – and English teacher volunteer who I’ve never seen before the trip. We doubted between going to the coast to catch some sun and visit Isla de la Plata or to go for culture & adventure at Riobamba and La Nariz del Diablo. And as the title of this blog post says, you know what it became…
Zaterdag was het dan eindelijk zover, tijd voor een eerste weekend uitstap met collega Michel – Nederlander die ook stage loopt bij Yanapuma – en Max, Duitser die vrijwillig Engelse lessen geeft in Quito en wie ik nooit eerder voor de trip had gezien. We twijfelden even of we naar de kust zouden gaan om wat zonnestralen op te vangen en Isla de la Plata te bezoeken, of dat we naar cultuur en avontuur op zoek zouden gaan in Riobamba en La Nariz del Diablo. En zoals de titel van deze blogpost al verklapte, weet je wat het is geworden…
Travel Companions: Michel, Me and Max
So Saturday morning I left with a small bag for one night to Riobamba. I was going to meet the boys in Parque El Ejido to catch a one hour bus to the terminal of Quitumbe where we would take the bus to Riobamba. I decided again to let go of my fears and took the public transportation with my camera and stuff. And thanks to God that went well!
4 hours later, around noon, we arrived in Riobamba. On our way we enjoyed spectacular views over the Cotopaxi volcano and other beautiful landscapes, as we were driving along the Panamericana highway. And as always I also slept good on that bus… 😛
Dus vertrok ik zaterdagochtend met een kleine tas voor één nacht richting Riobamba. Ik zou the jongens in het Ejido park ontmometen om daar een één uur durende busrit richting de busterminal van Quitumbe te nemen. Daar zouden we de bus richting Riobamba nemen. Ik besloot opnieuw om mijn angsten te overwinnen en maakte gebruik van het openbare vervoer, ondanks dat ik mijn camera bij had. En God, dat ging even lekker!
4 uur later, rond de middag, kwamen we aan in Riobamba. Onderweg genoten we van spectaculaire uitzichten over de Cotopaxi en andere prachtige landschappen, terwijl we over de Panamericana autosnelweg reden. En naar goede gewoonte deed ik ook een aardig dutje op die bus… 😛
We booked a cheap hostel for $13 a person but as they did not provide us the expected room, we bargained until we paid just $11. The Ecuadorian way! Overall, we had not to complain about this place, except that the WiFi signal was poor and there came more water from the shower on the floor than over my body… The Ecuadorian way too?!
We started of with a walk through the small city of Riobamba, where we were happy to find the Saturday markets. One market was full of artesian products, and the other with fresh vegetables, fruits and meat.
We boekten een goedkoop hostel voor $13 per persoon maar gezien ze niet over de gereserveerde kamer beschikten, brachten we de prijs tot $11. Op z’n Ecuadoriaans! Over het algemeen hadden we niet te klagen over deze plek, afgezien van het slechte WiFi signaal en het feit dat er meer water uit dan in de douche liep… Ook op z’n Ecuadoriaans?!
We startten even later met een wandelingetje door het kleine stadje Riobamba, waar we tot grote vreugde de zaterdagmarkt terugvonden. Er was één markt vol met ambachtelijke producten, en een andere met verse groenten, fruit en vlees.
I can’t get used to seeing Cuy (guinea pig)… It’s a typical Andean meal, but I’m not really a fan of it!
Ik kan alleen maar niet wennen aan het zien van Cuy (cavia)… Het is een typische maaltijd uit de Andes, maar ik ben niet meteen fan!
We also had the chance to see a lot of indigenous people in this town.
We zagen ook heel wat inheemse mensen in dit stadje.
And we enjoyed a $0.25 icecream on one of the beautiful plazas in town. Couldn’t taste better, and sunny weather!
In the late afternoon we had seen about the whole town and decided to turn back to the hostel as it just started to rain out of nowhere. Yes, this is also typically Ecuadorian: sun and rain are unpredictable and you can easily experience the 4 seasons in one day: freezing at night (winter), sunny in the morning (spring), hot around noon (summer) and rainy cloudy afternoons (autumn). That’s one of the reasons why should always wear clothes in layers and take as well your sunglasses as your umbrella! “Una locura” = craziness, regarding locals…
En we genoten van een ijsje dat slechts $0.25 kostte op het centrale plein. Kon niet beter smaken, en wat een zonnig weertje!
In de late namiddag hadden we heel het centrum wel gezien en besloten we om terug te keren naar het hostel. Het begon ook plots te regenen. Tsjah, dit is ook typisch aan Ecuador: zon en regen zijn onvoorspelbaar en je kan makkelijk 4 seizoenen in één dag ervaren: vriestemperaturen in de nacht (winter), zonnig in de ochtend (lente), heet rond de middag (zomer) en bewolkt in de namiddag (herfst). Dat is één van de redenen waarom je hier altijd kledij in laagjes moet dragen, en dat je zowel je zonnebril als je paraplu moet meenemen op uitstapjes. “Una locura” = gekte, zoals de mensen hier zeggen…
We decided to play some silly card games in the hostel until it stopped raining, and even watched the most stupid tv programs on a small retarded television, but no… It didn’t stopped raining for that evening, and so we headed around the corner and spoiled ourselves with some delicious pizza and a cup of Sangria before heading to bed. The next day we had to wake up in 4 o’clock in order to get the bus at 5AM to Alausi, where our main goal of this weekend trip was waiting for us… La Nariz del Diablo!
Around 7 in the morning we arrived at the small village of Alausi, another 2 hours more southwards from Riobamba. Here we could find the train station to La Nariz del Diablo. Luckily we bought out tickets ($25 a person) in advance, because places are quickly sold out at the station as many touroperators include this trainride in their itineraries.
We besloten dan maar om wat eenvoudige kaartspelletjes te spelen in het hostel tot het zou stoppen met regenen, en we keken zelfs naar de meest belachelijke tv serie ooit, maar nee… Het stopte maar niet met regenen die avond, en dus besloten we om snel het hoekje om te lopen om onszelf te verwennen met een heerlijke pizza en een glaasje Sangria voor we naar bed gingen. De volgende dag moesten we om 4 uur al opstaan om de bus van 5 uur richting Alausi te kunnen halen, daar wachtte het doel van onze weekend trip op ons… La Nariz del Diablo!
Rond 7 uur ‘s ochtends kwamen we vervolgens aan in Alausi, nog eens 2 uur zuidelijker van Riobamba. Hier vonden we het treinstation naar La Nariz del Diablo. Gelukkig kochten we onze tickets ($25 per persoon) op voorhand, want de plaatsen waren al snel uitverkocht omdat vele touroperators dit treinritje in programma door Ecuador verwerken.
As our train departed at 8AM, we had still plenty of time to enjoy the Sunday market in town and grabbed some breakfast at the station for $2,50 (including cheese sandwich, eggs, coffee and fresh juice). Not bad!
En omdat onze trein pas om 8 uur vertrok, hadden we nog ruim de tijd om de zondagse markt te verkennen en om te genieten van een heerlijk ontbijtje t.w.v. $2.50 (broodje kaas, eitje, koffie en vers fruitsap inbegrepen). Niet slecht!
Then it was time for boarding… But oh, wait. Let me tell you what exactly is this Nariz del Diablo… Well, La Nariz del Diablo (also called Devil’s Nose in English), is the “MOST DIFFICULT TRAIN IN THE WORLD” and is one of Ecuador’s most famous attractions. The railroad was originally built to connect to Andes with the coast, and the route goes up and down steep slopes, along river valleys and has to negotiate a wall of rock called Nariz del Diablo.
Dan was het tijd om in te stappen… Maar oh, wacht. Laat me even vertellen wat die Nariz del Diablo nu eigenlijk is… Wel, La Nariz del Diablo (ook wel Duivelsneus genoemd), is de ‘MEEST GEVAARLIJKE TREIN TER WERELD’ en is één van Ecuador’s meest populaire attracties. De spoorweg was oorspronkelijk gebouwd om de Andes met de kust te verbinden, en de route gaat op en neer doorheen diepe ravijnen, rivier valleien en gaat dwars door een grote rots, genaamd: Nariz del Diablo.
People used to be able to choose to sit inside or ride the roof for a better view, but you can imagine how dangerous this was. And yes, eventually some people died so that now it is no longer allowed.
But the real reason why this train is called the most difficult train in the world is because many people died building it, and when you take the ride you understand why. The terrain is precarious. At times the train is so close to the side of a mountain that if you stick your hand outside the train car, you’ll lose it!
Mensen konden vroeger kiezen om binnen of op het dak te zitten voor een beter uitzicht, maar je kan je voorstellen hoe gevaarlijk dat was. En ja, uiteindelijk zijn er doden gevallen (letterlijk!) en is het nu niet meer toegestaan.
Maar de echte reden waarom deze trein de moeilijkste trein ter wereld wordt genoemd, is omdat er zoveel mensen stierven tijdens de constructie ervan. Wanneer je de treinrit neemt, begrijp je waarom. Het terrein is woest en soms komt de trein zo dicht bij de bergen dat als je je hand zou uitsteken, je je hand kwijt zou zijn!
A round trip train ride from Alausi is only 2,5 hours but we had plenty of time to enjoy all the beautiful scenery because the train goes only 12 km / hour.
Een heen- en terugreis vanaf Alausi duurt slechts 2 uur en half, maar we hadden wel ruim de tijd om al dat moois te aanschouwen want de trein rijdt slechts 12 km per uur.
The tour includes a short stop in front of the famous mountain, where of course everybody wants his pictures with the Devil’s Nose in the background. And so did we!
Bij de tour hoort ook een korte stop vlak voor de beroemde berg, waar iedereen natuurlijk een foto wilde met de Duivelsneus op de achtergrond. En zo wij ook!
The tour also includes a 50 minute stop in the town of Sibambe for lunch. Here we could see some indigenous people demonstrating an authentic Ecuadorian dance. You can imagine that this was quite touristic, but it was really nice done and so we could enjoy it to the fullest!
Bovendien was er een stop van 50 minuten in Sibambe om te lunchen. Hier zagen we inheemse mensen aan het dansen. Dit was vrij toeristisch, maar wel leuk gedaan en dus eens leuk om te zien!
The highlight of my trip however were the llamas… This was my first encounter with them and I felt excited like a small little child. Of course, I also needed a picture with them but as you can see I was over-happy and enjoyed it too much.
Het hoogtepunt van mijn trip waren echter de lama’s… Dit was mijn allereerste ontmoeting met hen en ik was zo blij als een klein kind. Natuurlijk moest ik ook even op de foto, maar ik was over-enthousiast en had het zoals je kon zien wel even te goed naar mijn zin.
As we had 50 minutes in Sibambe, I had plenty of time to get to know the llama. And I decided to do a small interview with Mrs Llama. (I suppose it was a girl because she was so beautiful hihihi) 😛 :
Tijdens die 50 minuten in Sibambe had ik ruim de tijd om de lama beter te leren kennen. En ik besloot een klein gesprekje met mevrouw Lama te voeren. Helaas sprak de lama enkel Engels vandaar geen vertaling voor dit stukje… 😉
1) Do you think I could ever keep you as a pet?
Yes, I am loving and cute, and I have many uses. I require less cost yearly than dogs, and am wonderful companion.
2) I’ve heard that llamas like to spit. Is that true? Why do you do that?
Yes, it is true. Llamas spit as a way of disciplining young or low ranked llamas in the herd or when they are angry or irritated. Female llamas spit so as to maintain order among the other herd members or when a male llama attempts to mate with her yet she is pregnant.
3) Are you lazy or do you just look really like that?
Yes, I can be quite lazy sometimes. But if I have to, I can reach a top speed of about 40 miles per hour when running in a wide open area. However, I would only do it if I am trying to escape a predator in the wild.
4) If I would ask you kindly, would you give milk?
Yes, but milking me is more difficult then milking a cow or a goat.
5) Are you strong, like a donkey?
Of course! I am very hardy and strong and can carry loads of stuff. I could also be your perfect hiking companion.
6) What is your favourite meal?
I love to eat grain and hay, legumes, and vegetables.
7) Would you ever bite me or use violence?
Some llamas like to chew on you, but we won’t hurt you because we only have teeth on the bottom of our mouth.
8) If you ever fall in love, how many babies would you like to have?
Oh, I love to love because I am a herd animal. You will need at least two pets. Llama young are called crias, and I would like to have only one cria at a time.
9) How often do you go to the hairdresser?
Whenever I feel like having to much fiber! (Llama hair is commonly called ‘fiber’.) Did you know my fiber is prized by hand spinners, knitters, weavers and crafters for its softness and warmth?!
10) What is your preferred climate: hot and humid, or chilly and windy?
I’m used to live in the Andes mountains. However, the climate of a llama may vary. We can live up in the Mountains, on rocky cliffs, but also in ranches, open land plains, and even zoos.
Buenos dias, Llama. Mucho gusto…
And before I knew it my 50 minutes were over, and I had to get back on the train.
As I took more than enough pictures during the first part of the ride, I took some time for meditation while I enjoyed the beautiful scenery.
And of course I thought about home, about how much I wished that I could share these beautiful moments with all of the precious people in my heart. I love you and I miss you!
En voor ik het wist, waren die 50 minuten alweer voorbij gevlogen, en moesten we weer terug op de trein.
Aangezien ik al meer dan genoeg foto’s had genomen op de heenrit, besloot ik om even tijd te nemen om te genieten van het mooie landschap dat voorbij gleed.
En natuurlijk dacht ik ook aan thuis, aan hoe hard ik wenste dat ik dit kon delen met al mijn dierbaren. Ik hou van jullie en ik mis jullie enorm!
Around 10.30AM we were back in Alausi, but as we were awake from 4AM it felt like a long day already. We could use the 5 hours on the bus back to Quito for some serious power nap, and after another bus hour in the giant city of Quito, I finally reached home. Tired but accomplished.
Rond 10u30 waren we weer terug in Alausi, maar omdat we al van 4 uur wakker waren, voelde het aan als een lange dag. We konden de 5 uur slaap op de bus richting Quito dus goed gebruiken, en na nog eens een uur op de bus in de grootstad Quito, was ik eindelijk thuis. Moe maar voldaan.
Ecuador is a wonderful country!
Ecuador is een prachtig land!
P.S.: Michel, my ‘compañero’ made a lovely movie of this trip, which I am happy to share with you:
P.S. Michel, mijn metgezel maakte een leuk filmpje van dit reisje, dat ik graag met jullie deel:
From Julie with Love 