Gandia – Week 2

Oh oh, time is flying! I keep on saying that: too much fiesta and too less siesta… Yes yes, dear friends, I still have to adjust to the Spanish lifestyle, in order to find a good balance! But I think I’m doing well so far. And I keep surprising myself with unknown energy-reserves and language-skills that make me switch from the one second to the other from English to Spanish to French and yes, even (and finally) also Dutch! (I met 3 girls from Holland last night…)

Aiaiai, de tijd vliegt voorbij! Ik blijf het zeggen: te veel fiesta en te weinig siesta… Jaja, lieve vrienden, ik moet het Spaanse levensritme nog in balans krijgen! Maar ik vind dat ik al behoorlijk goed bezig ben. En ik blijf mezelf verbazen met ongekende energie-reserves en taal-knobbels die van het ene op het andere moment zonder probleem overschakelen van engels naar spaans naar frans én jawel hoor, zelfs (eindelijk) ook nederlands! (heb 3 nederlandse meiden ontmoet vanavond…)

Let’s do this blogpost different now and let me give you a description per day, because it is already week 2 and my last blogpost was on Friday…

Laat ons het dit keer eens anders aanpakken en kort de dagen omschrijven, want het is alweer van vrijdag geleden dat ik mijn laatste post plaatste…

VRIJDAG / FRIDAY

I could finally sleep until 11 o’clock. I woke up slowly and it took a while before I became active. I took some medicine because I was still not feeling very well.

Ik heb eindelijk eens kunnen uitslapen tot 11u. Ik stond maar heel langzaam op en het duurde even voor ik ook weer op gang kwam. Ik nam nog wat medicijn want mijn keel en neus wilden niet echt meewerken de laatste dagen.

Around noon I went with Anne – our American neighbour – for the last time to the Correos, the post office. She still had some financial troubles with her American bank account, and I helped her out with the Spanish conversation, even though I’m not good in that myself! After this administration, we went to eat some Churros con Chocolate. It’s very common to do that here. After that we were eating a sandwich at Anne’s house, with Pringles-chips with it. Very American! The Spanish tapas still look too small to us!

Om 12.30u ging ik met Anne – onze Amerikaanse buurvrouw – voor de laatste keer naar de Correos, het postkantoor. Ze had nog steeds problemen met haar geldzaken vanuit de Verenigde Staten, en ik hielp haar dus met de conversatie in het Spaans te houden, in zoverre dat ik daar dan in staat toe was. Na die administratieve rompslomp, koppelden we het aangename aan het onaangename en gingen we een bakje Churros con Chocolate eten, een beetje zoals wij in België een pakje friet gaan eten, zou je kunnen zeggen. Daarna aten we nog een sandwich op z’n Amerikaans bij Anne thuis, met Pringles-chips erbij! Want we kunnen de Spaanse tapas nog steeds niet aanzien als volwaardige maaltijd hoor!

After all that fun, I had to go quickly home to pick up my school-stuff because at 3PM I had class. Also important, right! And not just a class, no, it was my first French class here in Spain! And guess what: you never believe this: I’ve learned more Spanish than French there! They were talking about how to behave and how to dress when you’re applying for a job. It’s honestly a little bit too easy for me, this level of French, but the higher level would be overbooked with another course, so I had to take this level. And I think that it can never be bad to study the French Grammar a little bit again, seeing that I’m not that good in it.

Na al dat leuks, moest ik snel mijn gerief thuis oppikken want om 15.00u had ik les. Ook belangrijk hé! En niet zomaar een les, nee, het was voor het eerst Franse les hier in Spanje! En raad eens wat: dit geloof je toch niet: ik heb er natuurlijk veel meer Spaans dan Frans bij geleerd! Het ging over hoe je te gedragen tijdens en hoe je te kleden voor een sollicitatiegesprek. Het is eerlijk gezegd een beetje te makkelijk voor me dat Frans, maar het hogere niveau Frans zou overboekt zijn met een ander vak dus moest ik dit wel volgen. En ik denk trouwens niet dat het kwaad kan om mijn Franse grammaticale basis nog eens aan te scherpen, gezien ik daar toch niet zo goed in ben.

After class I went for another time to the library, where I had to pick up a French book, this time. And I also had to go to the copycenter. Some people have a bar to hangout, well I have a copycenter and a library to hang out! (That doesn’t make any sense, I know, but you know what I mean…). I even made some small-talk in Spanish with the library-assistant and the copy-lady at school. They seem to appreciate that I’m doing my best to adapt here and that I’m trying to learn the Spanish language. And a smile is universal, understandable in every language!

Na de les ging ik voor de zoveelste keer naar de bibliotheek, voor dit keer dus een Frans boek, en moest ik ook weer langs het copycenter. Sommige mensen hebben een stamcafé, wel, ik heb een stam-copycenter en een stam-bibliotheek! (Dat slaagt natuurlijk nergens op, maar je weet wat ik bedoel…) Ik maak zelfs al Spaanse prietpraatjes met de bibliothecaresse en de kopie-madam op school. Ze weten het wel te appreciëren dat ik mijn best doe om zo snel mogelijk in te burgeren en vooral de Spaanse taal te leren. En een glimlach, die is bovendien universeel en in alle talen te verstaan hé!

After my administration part, I took another course: Gestión Publica del Turismo, which mainly was about Destination Management (how to manage a destination and so on). It was very hard to understand everything, and so, my dear friends and family, in case I would come home in June with some failed courses: it’s not only that we party hard here, but it’s just so damn hard to follow the courses all in Spanish! My level of Spanish is far from university-level, but still I’m following all the courses. But… As you know me, perfectionist as I am, I don’t and will not give up! (I don’t really have another choice, actually.)

Na ook die administratieve rompslomp, volgde ik nog een andere les: Gestión Publica del Turismo, wat voornamelijk gaat over Destination Management (hoe je bestemming te beheren enzovoorts). Het was heel moeilijk om alles te begrijpen, en dus, lieve vrienden en familie, in het geval dat ik in juni naar huis zou komen met buizen: het is echt niet enkel door het vele feesten hier, het is gewoon zot moeilijk, zoals ze dat in Antwerpen zeggen. Mijn niveau Spaans is lang niet universitair, en toch volg ik lessen aan de universiteit?! Maar…. Zoals jullie mij kennen, perfectionist tot in de kist! En ik geef het niet op! (Heb overigens ook niet echt een andere keuze.)

We had to brainstorm about a group project about a region, and I will do that together with a Spanish girl and a Portuguese boy. We talked with the teacher, or no, better: ‘I stood there and watched’, how the Spanish girl discussed our region with the teacher. And I just smiled and stood there, so. Oh boy, this is going to be hell! There’s a voice in my head whispering: isn’t there a way out?! I’m just so scared to fail! 😦

We moesten ook even brainstormen over een groepsproject over een regio, dat ik samen met een Spaans meisje en een Portugese jongen zal maken. We besproken het met de leerkracht, of nee, beter: ‘ik stond erbij en ik keek ernaar’, hoe het Spaanse meisje onze regio besprak met de leerkracht. En af en toe knikte ik maar wat. Tsjonge, dit wordt nog wat! Ik denk al stiekem in mijn hoofd: is er geen manier om mijn Spaanse metgezel om te kopen ofzo? Nee grapje, dat was het duiveltje dat even sprak. Ik ben gewoon zo bang dat ik het niet ga kunnen! 😦

After school, I went to buy detergent with Katy, for cleaning our clothes, because it became pretty urgent now. Quite an adventure as well here! I was finishing my first blog post on Friday as well because I didn’t manage to post it on Thursday. You know, I’m writing it all in Dutch first, and then I translate it quickly to English. That’s why I hope you can forgive me for all the spelling mistakes I make, because most of the time this is really night work for in bed. Good exercise by the way! And sometimes I ask Katy what some words mean in English, and so on… Life like it is in Gandia!

Na school, ging ik nog even wasmiddel met Katy kopen, want we zouden dringend onze eerste wasmachines moeten doen. Ook toch wel een heel avontuur hier! Ik schreef vrijdag ook mijn eerste blogbericht verder want dat was donderdag niet effectief gepost geraakt. Ik schrijf het namelijk eerst allemaal in mijn moedertaal, het Nederlands, en vervolgens vertaal ik het vlug naar het Engels. Bij deze hoop ik dan ook dat je niet teveel op spellingsfouten let en dergelijke, want dit is nachtwerk voor in bed. Goede oefening trouwens! En af en toe roep ik dan eens naar de andere kamer hiernaast, waar Katy slaapt, van: “Hé, wat betekent…..?” En zo gaat dat dan hier…

The days are way too short here, even they last longer than in Belgium. And I have to hurry myself all the time to get on time. Maybe that’s the best thing I learned here already in Spain: certainly not being early, just in time, or just too late. Hahaha! “Tranquila!”, as they say here. “No pasa nada…” And yup, I was almost late for our Welcome Dinner.

De dagen zijn veel te kort hier, ook al duren ze langer dan in België. En ik moest me dan ook echt haasten om me nog op tijd te kunnen klaarmaken voor ons Welkomstdiner. Misschien heb ik dat al het beste geleerd hier in Spanje: zeker niet te vroeg zijn, net op tijd, maar bijna of net niet te laat. Hahaha! “Tranquila!”, zeggen ze hier dan. “No pasa nada…”

At 10PM we met with all the Erasmus students to eat pizza, but especially to get to know each other better. I ended up talking with Ula again, my Polish friend here, and I got to know Rut – a Spanish student, who is also one of the responsibles for the Erasmus-organisation in Gandia. She, Ula and me got along well apparently, and because the 3 of us like photography, Rut invited us to go into nature to make some pictures. She has a car here so that looks like a great idea!

Om 22u00 kwamen we dus met alle nieuwe Erasmus-studenten bij mekaar om pizza te eten, maar vooral ook om mekaar beter te leren kennen. Ik eindigde toch weer al pratend met Ula, mijn Poolse vriendin hier, en leerde Rut – een Spaanse studente, die ook één van de verantwoordelijken is van de Erasmus-organisatie hier – een beetje beter kennen. Zij, Ula en ik konden het precies wel goed met mekaar vinden, en aangezien we alledrie van fotografie houden, nodige Rut ons uit om op een dag eens te gaan fotograferen in de natuur. Zij heeft immers een auto omdat ze hier in een naburig gelegen dorp woont. Dat komt allemaal goed, denk ik dan!

We drank too much ‘cerveza’ (beer) and sangria, and a lot of southern salsa-sounds were crossing the room, which made everybody dance on the rhythm of the beats, and the musicians started to give us some mini-salsa lessons. A lot of fun!

Er werd natuurlijk weer veel te veel ‘cerveza’ (bier) en sangria geschonken, en er klonken vele mooie zuiderse salsa-klanken door de zaal, waardoor haast iedereen spontaan mee begon te doen, en de muzikanten ons een mini-lesje in salsa gaven. Heel leuk dus!

At 1AM the restaurant closed and the party continued in Tiki Bar. The evening was young, and night starts when for normal people it is almost morning here! I planned to get rid of everybody by taking a different street, so I could go home, but that was noticed by Ula. She took me by my arm, all the way to Tiki Bar, so I had to go for a while anyway! At 2.30AM I did go home, on my own – with again a lot of character, and I enjoyed to be home alone for a while, even though it was just for a while, in the middle of the night. I finished my blogpost and posted it finally at 5AM. (By now I already received a lot of reactions of it, which I really appreciate! Thank you all for that!)

Om 1u ’s nachts (= hier ’s avonds) sloot het restaurant zijn deuren en vervolgde het feestje in de Tiki Bar. Ik plande dat ik onderweg wel een zijstraat in zou slaan en vandoor zou muizen, maar dat was buiten Ula gerekend. Ze nam me bij de arm en gijzelde me tot in de Tiki Bar, dus ging ik toch maar even mee. Om 2.30u ben ik wel naar huis terug gekeerd, in mijn eentje – met weeral veel karakter, en genoot ik ervan om even alleen thuis te zijn, ook al was het maar even, zo midden in de nacht. Ik finaliseerde mijn blogbericht en postte uiteindelijk om 5u ’s nachts het mijn relaas. (Inmiddels heb ik hier al vele reacties op gekregen, waarvoor enorm bedankt!)

But oh boy, it was 5AM again, and I had a meeting with Ula at 11AM to go discovering Gandia, with our photo cameras of course!

Maar oh jee, het was weeral 5u ’s nachts, en ik had om 11u met Ula afgesproken om op verkenning te gaan in Gandía, met fototoestel natuurlijk!

ZATERDAG / SATURDAY

Saturday morning I met Ula at the beach, near the beautiful Buddha-statues. We decided to walk southwards, towards the river delta. From there we would return to ‘la playa’ (our area here). It was a very promising walk, good to burn our caleries from the pizza and sangria last night!

Zaterdagmorgen ontmoette ik Ula dus aan het strand, nabij de prachtige Boeddha-beelden die hier staan. We besloten om zuidwaarts te wandelen, tot aan de rivier die uitmondt in de zee, wat verderop. Van daar zouden we terugkeren naar ‘la playa’ (onze buurt hier). Het beloofde een stevig wandelingetje te worden, goed om onze pizza- en sangria-calorieën te verbranden!

We were enjoying ourselves amazingly and there was a lot of peace in the air: what does a human being wants besides a calm beach, on which you seem to be alone on this planet during these winter months, a fresh breeze and a wonderful sea that goes as far as you can see?

Het was ongelooflijk genieten en tot rust komen: wat wil een mens nog meer dan een rustig strand, waarin je haast alleen op de wereld lijkt te zijn tijdens deze wintermaanden, een frisse bries en een prachtige zee die voor je uit tuurt tot in het oneindige?

We walked on the peer, and enjoyed the view of our ‘Playa de Gandia’ from another perspective this time.

We bewandelden de lange pier, en bewonderden onze ‘Playa de Gandía’ eens vanaf een ander perspectief.

We took some pictures of the harbor in which were a lot of nice boats, and we joked that we were dying to meet a hot, handsome Spanish man that would take us on his yacht for a sailtrip on open sea. Yeah, I guess we all have the same dream, right ladies? 😉

We namen enkele foto’s van de haven waarin toch wel heel wat mooie jachten liggen eenzaam liggen te sieren, en grapten dat we het liefst van al nog een knappe Spanjaard wilden ontmoeten die ons mee op zijn jacht nam, voor een zeiltocht op de open zee. Tsjah, hebben we niet allemaal dezelfde droom? 😉

(Dolfijnen-monument? Dolphin monument?)

After we walked through the streets of our small Grao de Gandia town-center, we walked further and took some nice pictures, and we ended up in a more desolated part of our living area.

Nadat we door de straten van ons stadskern-tje in Grao de Gandia wandelden en ook hier wat leuke foto’s namen, kwamen we eindelijk terecht in het ongereptere stuk van onze woonomgeving.

We found an almost private – desolated beach, with fantastic views and we took our time to take some more pictures here. Lovely: both hundreds of meters away from each other, and still together, both trying to make the best picture to represent this unforgettable moment. Sometimes we humans don’t need words to understand each other, isn’t it?

We vonden een haast privaat strand, met prachtige vergezichten en namen onze tijd om ook hier wat foto’s te maken. Heerlijk: allebei honderden meters van mekaar weg wandelen om de beste foto te kunnen maken, en toch tesamen zijn op een tripje. Er hoeft niet altijd veel gezegd te worden om mekaar te begrijpen! Nietwaar?

After that, we suddenly ran into the river, and decided to go back from here on. We sang songs that we liked, every once in a while. We sang out loud because there was nobody around, and I really enjoyed being and feeling this limitless and free!

Nadat we vervolgens de rivier, nogal heel abrupt en onverwachts, tegenkwamen, besloten we om terug te keren. We zongen liedjes die we mooi vonden, elk om de beurt eentje, uit volle borst omdat er toch geen kat te bespeuren was, en ik denk niet dat ik ooit al in zulke mate voor iemand heb durven zingen. Gewoon heerlijk grenzeloos!

After our nice trip, I got really hungry so we both decided to go home and do some things. I decided to clean the windows of my apartment, because I couldn’t enjoy our lateral sea view as long as the rooms were this dirty. Once I started, I decided to make a 2- or even 3-step plan from it to get all of this dust of it. First with our Spanish style mop stick, afterwards with a sponge and later with some window-cristal clean-spray. What a big work! It became something I would spread over a few days, because I also decided to clean the terrace-tiles and the terrace-furniture. Fortunately, we don’t have neighbors yet, because otherwise they would’ve probably complained about all the water coming through hahaha. I think our neighbors on the lower floor had just as much water on their terrace as we did on ours, eventually! 😀

Na onze aardige trip, had ik een stevige trek en besloten we om allebei naar huis te gaan om wat andere zaken te doen. Ik besloot om de ramen van mijn appartement te kuisen, aangezien ik niet van mijn lateraal zeezicht kan genieten zolang de ruiten vol met zand hangen. Ik stelde vast dat ik een 2- of zelfs 3-stappenplan nodig had om deze vuiligheid eraf te krijgen en besloot om eerst met de zwabberstok (ik heb voor die Spaanse dweilstokken geen andere naam) het grof vuil eraf te schrobben, daarna met een spons en vervolgens met een ruitenspray de laatste streepjes eraf te vegen. Wat een werk! Het werd iets dat ik over meerdere dagen zou moeten spreiden, want ik besloot dan ook maar gelijk om het terras-meubilair en de terrasvloer een poetsbeurt te geven. Gelukkig dat we nog geen last hebben van onderburen, het is te zeggen, dat zij geen last hebben van ons… Want ik denk dat hun terras bij deze ook bijna even nat was als dat van ons! 😀

After this cleaning, it was time for a siesta until 8PM. After that I met Ula to go to the supermarket together, because we would do a movie- and pizza-night in my apartment. And Ula, she wanted to make the pizza by herself: including the pizza-bottom!

Na de stevige poetsbeurt, was het tijd voor een siësta tot 20u00. Daarna had ik weer met Ula afgesproken om naar de supermarkt te gaan want we zouden vanavond film- en pizza-avond houden in mijn appartement. En Ula, die wou de pizza volledig zelf maken: inclusief de pizza-bodem!

At 9PM we dumped our groceries in the kitchen, because we had to bring a visit to our Turkish Erasmus-friend, Hamit, who’s birthday it was today. He invited us all to come over for a drink and so we couldn’t say no. That’s the reason why it got very late when we started making our pizza: 11PM to be exact. And the bottom-dough needed some time so it became really really late and we almost felt asleep with our sodas, chips and pizzas in front of the television. But oh, it was again, so cosy!!!

Om 21u was het snel onze boodschappen in de keuken dumpen, want we moesten nog een bezoekje brengen aan onze jarige Turkse Erasmus-genoot, Hamit. Hij had ons uitgenodigd voor een glaasje dus konden we geen nee zeggen. Het was dan ook laat toen we begonnen aan onze pizza: 23u om exact te zijn! Bleek vervolgens dat die bodem nog wat tijd nodig had en uiteindelijk werd het dus weer heel erg laat, en vielen we met onze pizza, hapjes en drankjes voor de film met zijn allen onder de wol, bijna in slaap! Maar oh, wat was het wel weer eens gezellig!

ZONDAG / SUNDAY

Sunday I slept really long: I woke up around noon, but stayed even longer in bed with my computer, until 2PM. Andrea was not at home, and Katy arrived at 8AM in the morning from a Carnival party… So why wouldn’t I just do the same and sleep until she woke up?!

Zondag sliep ik lekker lang uit: ik werd wakker rond 12 uur, maar bleef gezellig in bed met de laptop tot 2 uur ’s middags. Andrea was er niet, die was naar een vriend, en Katy, die was pas rond 8 uur ’s morgens thuisgekomen van een Carnavalsfeest… Dus waarom zou ik dan ook niet gewoon lekker lang luierikken?!

In the afternoon my movie-buddies, Ula and Anne, came back for the rest of the pizza and sodas, and so we all sat there like zombies at the table. I talked to Ula for a while, and I really enjoy being with her. I hope I have found a real friend, with whom I can spend my wonderful time in Gandia, and maybe travel through Spain. Katy and Anne seem to get along very well too, my 2 American chicas… The one roommate, the other neighbor. So guess we are all very happy at the moment!

In de namiddag kwamen mijn film-genootjes van de avond ervoor: Ula en Anne, op bezoek om de resterende pizza op te eten en zaten we daar als bijna zombies te suffen aan tafel. Op zijn ’s zondags, noemen wij dat in België! Ik praatte nog een poosje met Ula, en het klikt echt wel goed met haar. Ik hoop dat ik bij deze een nieuwe echte vriendin heb gevonden. Maar het is misschien nog vroeg om daarover uitspraken te vormen? Katy en Anne blijken mekaar ook gevonden te hebben, mijn 2 Amerikaanse vriendinnen…. De ene kamergenoot, de andere buurvrouw.

My good intentions to clean the whole apartment further, was smashed into pieces… Because before I knew it, it was almost dark. So the only thing I did finish, were the windows… I also check my bank account for the first time online since I was here, and I was really afraid to check my balance. But fortunately, it was surprisingly okay! Oef!

Mijn goede voornemens om het hele appartement verder te poetsen, was aan diggelen… Want voor ik het wist was het alweer bijna donker. Het enige dat ik nog afwerkte, waren de ramen… Ik checkte ook voor het eerst mijn bankrekening online, en daar had ik heel wat schrik voor, na deze toch wel bewogen week, maar die bleek gelukkig niet al te bewogen in mijn portemonnee! Oef!

In the evening I made Albondigas, Spanish meatballs with tomato sauce, with the girls, or at least, I made my own version ot it. Anne and Katy added a lot of butter and wine to the sauce and I was surprised that it tasted so good. Guess it wasn’t healthy but anyway! And the small voice in my head appeared again and jelled: “NOOOOOOOO, not again so many dishes to wash!!” Do you guys know already how much I hate to do so many dishes? Pfff…

’s Avonds kookte ik Albondigas, Spaanse gehaktballetjes met tomatensaus, of maakte ik er toch op zijn minst mijn versie van, en kreeg ik daarvoor wat hulp van Anne en Katy, die overigens vooral boter en wijn toevoegden aan mijn gezonde gerecht. Hahaha, viva America?! Maar het smaakte goed, dus wie klaagt er dan?! Niemand, behalve het stemmetje in mijn hoofd dat begon te fluisteren: NEEEEEE, niet weeral zoveel afwas. Hebben jullie al door hoe hard ik afwas haat? Pfff…

I started way too late doing my homework for school that night, but eventually I managed to do everything: I’m telling you, the days are packed here! I decided to put everything on USB-stick that I could find on our online school platform, and I think I had an estimated amount of 500 pages to print out. Let’s go back to my hangout: the copycenter!

Ik begon die avond eigenlijk te laat aan mijn huiswerk, maar al bij al is het toch nog gelukt: ik zeg het, het zijn hier lange en vooral goed gevulde dagen. Ik besloot om alles op USB-stick te zetten dat ik op ons online schoolplatform kon vinden, en had naar schattig wel 500 pagina’s om te printen in het vertrouwde copycenter morgen! Dat beloofde!

Andrea arrived home late that evening and she brought us a lot of sweets! And it’s so funny, because while she’s eating the candy, she always says tomorrow she will go on a diet. But ofcourse, she never really goes on a diet! I just love it! I think Andrea is adorable, not only because of the candy, and because I can practice my Spanish with here (and which doesn’t happen among Erasmus-students), but especially because she’s just such a nice and soft personality!

Andrea kwam die avond ook weer terug thuis met veel te veel lekkernijen! En het grappige daaraan is, dat ze terwijl ze ons wat zoet geeft en zelf zoet eet, zegt dat ze morgen op dieet gaat. En natuurlijk gaat ze nooit op dieet! I just love it! Ik ben nu al dol op Andrea, natuurlijk om haar snoepjes, en omdat ik met haar Spaans kan praten (wat niet gebeurt wanneer ik met mijn Erasmus-vrienden ben) maar bovenal ben ik gewoon dol op Andrea omdat ze een heel aardige en zachte persoonlijkheid heeft!

(vlakbij het copycenter en de bibliotheek // near the copycenter and the library)

MAANDAG / MONDAY

Monday I was able to sleep long again, and happily! Because it had been a long night again… After a cup of ‘Horchata’ (Valencian Almond Milk) for breakfast, I went to school and met Ula there for Spanish course. Sunday night we decided on Facebook-chat to only communicate in Spanish, but it’s impossible among Erasmus people, because none of them has Spanish as a mother tongue. Unbelievable how fast you change back to English!

Maandag kon ik gelukkig ook weer laat opstaan, want de avond was weeral diep in de nacht geworden… Na een ontbijtje met een kopje ‘Horchata’ (Valenciaanse Amandelmelk) ging ik naar school en ontmoette ik Ula weer in de Spaanse les voor gevorderden. Zondagavond besloten we op de Facebook-chat om enkel nog in het Spaans met mekaar te communiceren maar dat blijft toch onbegonnen werk tussen twee mensen wiens moedertaal niet Spaans is. Ongelooflijk hoe je blijft overschakelen naar Engels tussen Erasmus-studenten!

I visited the copycenter after course and let my hundreds of pages be printed, and suddenly Ula disappeared. I must’ve been very busy because I lost her…. And how else could it be, I went to the library again to change a book for another book (how do you get to read all of this books in so little time?! I don’t get it myself!) and I checked my e-mails. I received an e-mail from school that there was availability for a course called ‘Gestión de Producción en Restauración’ (about hotels, restaurants and gastronomy) and I decided to give it a try. If I had more courses, I had more chances to pass a course, I hoped! And in the worst case, I would drop the course half way. But keeping it calculated to my 5 difficult courses in Spanish, looked very dangerous to me!

Ik bezocht het copycenter na de les en liet mijn honderden pagina’s printen, en plots was Ula verdwenen. Ik moest wel te druk bezig geweest zijn waardoor ik haar uit het oog verloren was… En hoe kon het ook anders, ik ging nog maar eens naar de bibliotheek om een boek in te wisselen voor een ander boek (hoe krijg ik die toch allemaal bekeken met zo’n drukke dagen!? Ik snap het zelf niet!) en checkte mijn e-mails. Ik kreeg een mail dat er een plek was vrijgekomen in het vak ‘Gestión de Producción en Restauración’ (over hotellerie, restaurants en gastronomie) en besloot om het een kans te geven. Als ik een vak meer had, had ik tenslotte ook meer kans om voor vakken te slagen? En in het slechtste geval, zou ik het halverwege opgeven. Maar het berekend houden op mijn 5 moeilijke vakken, leek me ook een gevarenzone.

As you can see, read and hear, dear friends and family, Erasmus is not only about party and pleasure, but also about hard working, knocking to get somewhere and going to school as a good student every single day! I hope that the pictures don’t give you a wrong image (on Facebook), because of course a person shows only the pictures of the good things in life, but not things like how hard you’re cleaning, how much you’re sweating, how the library looks like from the inside, and how many pages you have to read in Spanish, and so on…. Anyway, you get the point!

Zoals jullie dus zien, lezen en horen, lieve vrienden en familie, is Erasmus dus niet alleen feestjes en plezier, maar ook hard werken, elke dag naar school gaan en veel over en weer hollen naar kopieercentra en bibliotheken! Ik hoop dat de foto’s jullie daarom geen verkeerd beeld geven (op Facebook), want natuurlijk neemt een mens veel vaker – of zelfs alleen maar – foto’s van de leuke dingen in het leven, en bijvoorbeeld niet van hoe vuil zijn ramen eruit zien, of hoe ver het wandelen is naar school en terug, en hoe de dame van het kopieercentrum eruit ziet, en hoeveel pagina’s ik geprint heb etcetera… Bon, jullie begrijpen wat ik bedoel!

The course ‘Recursos Culturales’ was a disaster: we were asked to explain the difference between “la vida liquida” and “la sociedad liquida” on paper, and I thought: aha! That should be about liquid life, so that’s probably sealife, or something like that… But no, I was totally wrong! La vida liquia is like everyday life, habits and rituals, while la sociedad liquida is more an exceptional, unusual ritual, that if for example only practiced by a certain group among the people. Or at least, that’s how I think it is now.

De les ‘Recursos Culturales’ was een lichte catastrofe: er werd gevraagd om het verschil tussen “la vida liquida” en “la sociedad liquida” uit te leggen in het kort op papier, en ik dacht: aha! Dat zal gaan over het vloeibare leven, dus zee-leven ofzo zeker… Maar nee hoor, ik zat totaal op het verkeerde spoor! La vida liquida duidt op het alledaagse leven, de gewoontes en rituelen, terwijl la sociedad liquida een meer uitzonderlijke, nog niet gewoon-geworden ritueel is, dat bijvoorbeeld enkel door een bepaalde groep wordt uitgevoerd, en niet door een hele cultuur of bevolking. Althans, dat denk ik achteraf toch te begrijpen….

Once home, I continued my cleaning session with the implementation of step 3. I also cleaned my room and my bathroom, and wondered why Spanish culture doesn’t seem to know how to use vacuum-cleaners… I want a vacuum-cleaner!!! Not a broomstick with blunt hair!!!! Fortunately the mopping goes easier here. The commun areas are becoming quite dirty because we haven’t cleaned them yet, but I leave it up to my roommates, because I’ve done enough for now, no?!

Eens thuis zette ik mijn poets-sessie verder met de uitvoering van stap 3. Ik keerde ook mijn kamer en mijn badkamer, en ergerde mij voor de zoveelste keer aan het feit dat Spanjaarden niet vertrouwd zijn met stofzuigers… Ik wil een stofzuiger!!! Geen bezemsteel met botte haren!!!! Gelukkig gaat het dweilen hier wat beter, en dus maakte ik mijn kamer en badkamer schoon. De gemeenschappelijke delen zien er niet uit, maar nadat ik al elke dag gekeerd had en niemand hier ooit zelf initiatief neemt, besloot ik om het zo te laten en te zien wanneer het voor hun nodig begint te lijken om toch maar eens aan het kuisen te gaan… Nog niet iets voor nu dus! Pff… Dat heb je met samenleven zeker?!

I ate the rest of my Albondigas, and went to Carrefour with Andrea. On our way we talked in Spanish and we seem to get along really well! 😉

Ik at de restjes van mijn Albondigas, en ging met Andrea naar Carrefour. Onderweg praatten we nog wat Spaans en het klikt gelukkig toch wel goed met haar, op het kuisen na dan! 😉

Once home, I made some homework until 4AM in the night….

Eens ik terug thuis was, maakte ik mijn huiswerk tot weeral diep in de nacht. Om 4 uur ’s nachts ging mijn lichtje uit.

DINSDAG / TUESDAY

The next morning, I had to wake up at 9AM. I would go to my new course: “Gestión de Producción en Restauración” at 10.45AM. But I already had missed a theoretic course because I wasn’t subscribed to this course yet, and so I had to do practicas (exercises) right away. Also, I didn’t have access to the online platform of this course yet, and so I could not follow at all. I did not know what to do. I did not dare to say anything either, and so I just watched what the other students did (all Spanish students that were not very interested in who I was apparently, and neither willing to help me out). I tried to do more or less what they were doing, and if I understood well we had to look for business models among restaurants. I think it will be something to do at home, and I also think that I will need Andrea’s help for this. Even more, I think I will need her a lot this semester.

De volgende ochtend, inmiddels dinsdag, moest ik opstaan om 9 uur. Ik zou voor het eerst naar de nieuwe les gaan waarvoor er een plek was vrijgekomen: “Gestión de producción en Restauración” om 10.45u. Maar helaas had ik al een theorie-les gemist doordat ik nog niet ingeschreven was voor dit vak, en begonnen we meteen met “practicas” (praktijkoefeningen). Ik had bovendien nog geen toegang tot het online platform van het vak, en kon dus totaal niet volgen wat ik moest doen. Ik heb dan ook gedurende heel de les geen woord durven zeggen, en heb subtiel gekeken naar wat mijn buren (allemaal Spaanse studenten die overigens niet erg happig zijn op Erasmus-studenten hier omdat er denk ik zoveel zijn). Ik deed een beetje na wat ze deden, en als ik het goed begreep moesten we verschillende types van bedrijfsmodellen zoeken in de horeca-wereld. Ik denk dat het iets voor thuis zal worden, en dat ik de hulp van mijn kamergenoot Andrea zal moeten inschakelen voor dit. En nog meer zelfs, ik denk dat ik haar hulp nog heel vaak ga nodig hebben dit semester.

During the lunch break I joined a Zumba class with Ula at school. And yes, now everybody that knows be a little bit says: Julia and Zumba? No way! But yes… I did it! Actually because it was an agreement with Ula. She wanted me to do Zumba, and I wanted her to help me with getting my bus card. So said, so done. And I have been ‘moving around’ the whole Zumba-class. I wouldn’t call my movements dancing, because I’m really terrible with dancing and rhythm!! But maybe I will keep doing this Zumba, because it’s not only for free, it’s also very healthy.

Tussen de middag deed ik Zumba met Ula op school. En ja, nu denkt iedereen die me een beetje beter kent: Julie en Zumba? Nee! Maar jawel hoor… Het is te zeggen: het was meer een compromis. Ula wilde dat ik mee ging naar Zumba, en in ruil daarvoor – om me te overtuigen, zou ze me helpen bij het bemachtigen van een kaart voor gratis openbaar vervoer in de stad hier. Zo gezegd, zo gedaan. En ik heb de hele Zumba-les mee ‘bewogen’, ik durf mijn fysieke bewegingen immers geen ‘dans’ te noemen. Oh jee, wat ben ik daar toch slecht in!! Ik bekijk nog of ik het zal blijven doen, maar besluit het op z’n minst nog een kans te geven: 1) het is gratis, en 2) het is ook wel gezond.

After Zumba, I went to ‘Marketing Turístico’ and I think that this teacher was actually the first teacher that cared a little bit about Erasmus students. All the other teachers didn’t really seem to respect us a lot, even though we try hard to speak and understand Spanish. It takes a lot of courage, you know, and a lot of Erasmus do only take courses in English because they can’t make it in Spanish.

Na de Zumba, volgde ik mijn les ‘Marketing Turístico’ en ik denk dat deze leraar de enige is die zoveel geeft om de Erasmus-studenten. Al de andere leerkrachten hebben geen zin noch respect voor ons, ook al proberen we het beste van onszelf te geven, als het op Spaans begrijpen en praten aankomt. We zijn immers maar met weinig Erasmus-studenten die het aandurven om vakken in het Spaans te volgen, de meesten volgen alleen maar Engelse vakken.

Talking about English courses… In the evening there was again class of ‘Ecotourism’, and I decided to give it another try, because every credit I can earn here, is one closer to succeeding this semester! I just hope I can get my 30 credits, so God, please, help me with this!!! I really don’t want to fail, I want to do my internship next year in Ecuador or Peru, and graduate! And if God wants it, I will do a master. But now, God, please, help me and give me the courage to accomplish this successfully! (Do I sound desperate?)

En over Engelse vakken gesproken, ’s avonds was er terug les van Ecotourism (ecologisch toerisme), en ik besloot om ook dit vak te blijven volgen, omdat elke credit die ik kan bemachtigen, me hopelijk toch helpt om voldoende te kunnen bemachtigen tegen het einde van dit semester. God, alsjeblieft, 30 credits!!! Ik wil dit echt halen, volgend jaar stage kunnen doen in Ecuador of Peru en afstuderen! En als God het wil, een master doen. Maar voor nu, God, alsjeblieft, help me en geef me de kracht om dit alles succesvol te volbrengen! (Klink ik wanhopig?)

Once back home it was almost 8PM, and I did some laundry, sat in bad and made homework while I rested. What a long and busy day! And oh, what was I happy, when Anne and Katy told me they were going to take care of dinner! They were going to make something typically American: guess what, BURGERS! 😀

Eens thuisgekomen van school was het bijna 20 uur, stak ik een wasmachine in en plofte ik even neer op bed. Wat een drukke en lange dag! En oh wat was ik blij, toen Anne en Katy zeiden dat ze voor het eten zouden zorgen! Ze maakten iets typisch Amerikaans: raad eens wat, jawel hoor: BURGERS!

(Having dinner with Busra, Anne and Katy. Andrea and I are not on this picture, but we were there too 😉 )

While they were busy in the kitchen, I could finish my homework and do all necessary things for school. Out of the blue, I received a message from my Spanish mentor, Ana (she’s my “guide” for my Erasmus period here, but also she’s a student herself). She asked me whether I want to join her to go bowling with some other people. Of course! I couldn’t refuse this offer, because we hadn’t really had the time to meet up and get to know each other better since I arrived here. But we had been in contact for months before I arrived in Gandia. So I asked my roommates if they wanted to join me. Eventually, I went with Andrea, and it turned out a really funny evening with once again, meeting a lot of new people.

Terwijl zij de keuken impalmden, kon ik even rustig met mijn huiswerk bezig zijn en het nodige doen voor school. Plots kreeg ik een berichtje van mijn Spaanse mentor, Ana (zij is mijn begeleider hier, maar tevens ook zelf studente). Ze vroeg me of ik mee wilde gaan bowlingen met haar en wat andere mensen. Natuurlijk! Ik kon dit niet weigeren, we hadden mekaar eigenlijk nog niet goed ontmoet sinds ik hier was, ook al hadden we al maandenlang contact via chat en e-mail ter voorbereiding op mijn komst. Dus vroeg ik aan mijn kamergenoten of ze zin hadden om mee te gaan bowlen. Uiteindelijk ging ik alleen met Andrea, en werd het een superplezierige avond met weeral heel wat nieuwe mensen.

(Ana, my mentor, is the one with the yellow shirt.)

When I arrived home with Andrea around midnight, the other girls had cleaned their hamburger-kitchen suprisingly well, and I was happy. Thank God, for hearing my prayers! 😉

Toen ik met Andrea thuiskwam rond middernacht, was wonder boven wonder, de tafel voor het eerst opgeruimd en was ook de keuken proper achtergelaten. Dankuwel, God. U hebt mijn gebeden aanhoord! 😉

I went to bed and wrote the story that you’ve just read now.

Ik kroop in bed en schreef het verslag dat u nu net gelezen heeft.

P.S.: From Thursday until Sunday I will be in Andalucia with the Erasmus-organisation, so the next blog-post will tell the story about that. So just to know…. Be very patient and alert! Hasta luego!

P.S.: Van donderdag tot zondag zal ik in Andalucía zijn met de Erasmus-organisatie, dus het volgende blog-bericht zal daarover het verslag geven. Wees dus allemaal zeer alert voor de volgende post! Hasta luego!

Un besito,

Julie

x