The highly anticipated sequel: 14/02/13 – 17/02/13
Day 3: CÁDIZ
Oh boy, it felt so good to sleep after 2 days of diehard-citytripping in Córdoba and Sevilla (for more blog-feed about these 2 cities, check the older blogposts). Fortunately we could sleep “long” today because the bus wouldn’t leave before 11AM to our next destination: Cádiz.
Jeetje, wat deed dat slapen goed na 2 dagen stevig city-trippen in Córdoba en Sevilla (voor meer blog-voer over deze steden, check de oudere blogberichten). Gelukkig konden we vandaag “uitslapen” want de bus vertrok pas om 11 uur richting onze volgende halte: Cádiz.
And even though it was just a short ride: most of us slept like rocks on the bus. At 1PM we arrived in Jerez de la Frontera, where we were staying in a small hostal. From there, we could drive further to Cádiz where the biggest carnaval of Spain took place.
En ook al was het maar eventjes rijden: toch sliep ik weer als een blok op de bus. Om 13 uur ’s middags arriveerden we in Jerez de la Frontera, waar we een hostelletje hadden. Van daaruit zouden we verder rijden naar Cádiz voor het grootste carnaval van Spanje.
The weather was a less nice than in Sevilla, but you could see right away that Jerez was a very cosy and charming village with character. Even the hostal was very authentic Spanish and I really liked it!
Het weer was iets minder mooi dan in Sevilla, maar je kon meteen al zien dat Jerez heel gezellig en charmant van karakter was. Ook het hotelletje was heel authentiek Spaans van opbouw en dat vond ik super!
And because the rooms were rather small, I slept with only 2 other girls: Ula and Marisol.
Omdat de kamers maar klein waren, sliep ik vannacht met z’n 3: ik, Ula en Marisol.
Ula
As soon as we got ‘free time’ to lunch in Jerez, me and Ula went to search for a good tapabar. Jerez de la Frontera is known for its sherry, and for that reason there are a lot of good bodegas and cosy tapabars.
Zogauw als we vrije tijd hadden om te lunchen in Jerez, ging ik met Ula op zoek naar een tapasbar. Jerez de la Frontera is gekend voor zijn sherry, en er zijn dan ook heel veel bodega’s en gezellige tapasbars.
I think we chose one of the better tapabars, because my travel guide says it’s a top choice! Unfortunately we ordered the wrong tapa: Ula made me believe that “riñones” were beans, but beans are “frijoles” and so we ended up with the ‘real inside body-parts’ of animals, and so we had a bad culinary experience. Fortunately we could really laugh with it and it caused a lot of jokes afterwards…
We kozen er weer zowat de beste tapasbar uit, denk ik. Want volgens mijn reisgids was dit een topkeuze! Helaas bestelden we de verkeerde tapa: Ula maakte me wijs dat “riñones” bonen waren, maar bonen zijn “frijoles” en dus eindigden we met een lever/ingewand-achtig iets als tapa en dat was het mindere gedeelte van onze culinaire ervaring. Gelukkig konden we er goed om lachen en veroorzaakte het incident heel wat moppen, waarom we nu nog lachen…
Around 3PM we returned to the hostal to get dressed for thé night of our lives: Carnaval in Cádiz. I didn’t buy a costum or anything, and decided to make a sort of color combination: and because I have a lot of pink clothes, I took all my pink things on. I turned out to be a cowgirl and for once I wore a lot of make-up in a very different way that I’m used to, and hupsa: my carnaval-figure was born!
Om 15 uur keerden we terug naar het hostel om ons tiptop klaar te maken voor dé nacht van ons leven: Carnaval in Cádiz. Ik had niet echt een kostuum gekocht ofzo, en besloot in Gandia om een soort van kleurencombinatie te maken: en omdat ik veel knalroze kleren had, nam ik dus alles roze mee. Ik werd ingewijd als cowgirl en deed voor één keer eens superveel make-up aan op een andere manier dan normaal, en hupsa: mijn carnaval-personage was geslaagd!
Around 4PM we left with a full bus of weird figures towards Cádiz, and there we should meet a lot of other crazy people.
Om 16 uur vertrokken we met een bus vol rare figuren richting Cádiz, en daar zouden superveel andere gekkerds rondlopen.
Warming up…
Around 5PM we arrived in Cádiz and it became pretty clear soon that this would be CRAZY. But before the party began: first another Erasmus-citytour (in costumes). Funny!
Omstreeks 17 uur kwamen we toe in Cádiz en het werd al snel duidelijk dat dit een gekte van jewelste werd. Maar voor het feesten begon: eerst nog een Erasmus-stadstour (in kostuum). Grappig!
We did some sightseeing around the citywalls and to my surprise Cádiz was a really nice city. I didn’t bring my camera because it would be quite dangerous and annoying to party with this expensive thing around. But fortunately Ula brought hers and so I got these pictures of her later…
We deden wat sightseeing langs de stadsmuren en tot mijn verwondering was Cádiz echt nog wel een heel mooi stadje. Ik had mijn camera niet meegebracht omdat het nogal gevaarlijk ambetant was om feestend rond te lopen met dat duur ding. Maar gelukkig had Ula de hare wel bij en dus heb ik wat foto’s van haar “geleend” achteraf…
We enjoyed sunset on the beach with some booze and I felt like I was in the middle of the hippie-era, with everybody being dressed so silly and chilling on this beach.
We genoten van zonsondergang op het strand met wat flessen drank en ik waande me plots in een hippie-tijdperk, nu iedereen zo verkleed op het strand zat te chillen.
I has never seen so many crazy people in one spot and enjoyed my environment in all silence.
Ik had nog nooit zoveel gekte bij mekaar gezien en genoot in alle stilte van mijn omgeving. 
After the beach (after sunset), the real party could start… Everybody got loose, and we lost each other quite fast because we were with too many of us.
Daarna begon het feest pas (tegen dat het echt donker werd). Iedereen ging uit zijn dak, en we raakten mekaar al veel te snel kwijt omdat we met een te grote groep waren.
We “had to” party until 3AM because there was only one bus back to our hostel in Jerez and we had a time planned to see each other back on a meeting point. In other words: from 5PM until 3AM walking around and party… Can count!
We zouden tot 3 uur ’s nachts “moeten” feesten want pas dan was er afgesproken aan het meeting point in de stad, om de bus terug te nemen naar ons hostel in Jerez de la Frontera met zijn alle. Met andere woorden: van 17 uur ’s avonds tot 3 uur ’s nachts rondlopen / feesten… Kan tellen!
Fortunately there wasa a lot of atmosphere, and I really laughed a lot and had fun. As well with as without alcohol: I was a zombie anyway after this night! That I knew!
Gelukkig was er superveel sfeer, en heb ik heel goed gelachen en me geamuseerd. Zowel met als zonder alcohol: ik was hoe dan ook een wrak na dit nachtje! Dat wist ik nu al!
We took a lot of pictures with strangers that we liked because of their costumes and everybody had fun with everybody. Speaking Spanish even goes better when there is less pressure going along with it, doesn’t it?! 😉
We namen foto’s met vreemde mensen die we leuk vonden omwille van hun kostuum en iedereen sprak met iedereen. Spaans spreken gaat ook zoveel makkelijker als de stemming wat losser is, nietwaar?! 😉
On the plaza near the cathedral I almost had to cry of eufory! Something so amazing I had never seen before. This was nothing compared to Queensday in Holland…
Op het plein bij de kathedraal moest ik bijna huilen van euforie! Zoiets overweldigends had ik nog nooit eerder gezien. Dit was niets vergeleken met Konniginnedag in Nederland…
We tried to find a way between the mass and stood up on a few stairs higher than the crowds. In the middle of it and all crazy arround us. Bottles of alcohol everywhere and in all kinds: plastic, glas, open, closed, on the floor, in the air, in the hand, in the mouth, intact, broken, … You cannot imagine yourself!
We baanden ons een weg tussen de massa en stonden op een paar treden hoger dan de massa. Er middenin en overal gekte rondom ons. Flessen dranken overal en in alle vormen: plastiek, glas, open, gesloten, op de grond, in de lucht, in de hand, in de mond, intact, kapot, … Je kunt het je niet voorstellen!
Because we were standing a little bit higher we had an amazing view over the crowds: they were all dressed, these party-people. Just to say INSANE! That’s the most correct word I can find for this.
Doordat we wat hoger stonden hadden we een onvergetelijk zicht op de massa: allemaal waren ze verkleed, die feestvierders. Gewoonweg WAANZINNIG! Dat is het meest gepaste woord dat ik ervoor kan vinden.
After that we had to find ourselves a way out of this and we when we finally managed, we walked through some smaller streets – that by now smelled like pipi. It was just hard to find a toilet in this mass because most of the bars were closed inside and only sold some basics foods and drinks from the outside via the window. That’s how busy it was!
Daarna zochten we ons weer een weg uit de menigte en slenterden we wat door de smalle straatjes – die inmiddels stonken naar straatplassers. Het was gewoon heel moeilijk om een toilet te vinden in deze drukte want de meeste bars hadden hun keet gewoon gesloten en verkochten alleen iets via hun raam! Zo druk was het!
I AM FREE…
But it was awesome! And after a few hours walking, we returned to the beach to sit there, eat and drink something, make some pictures…
Maar het was fantastisch! En na enkele uren liepen we terug richting het strand om daar maar wat te gaan zitten, met een pak chips en wat Fanta.
And… Got wasted… 
After that, we had to get into action again to look for Plaza de San Antoni, where we had the meeting point with Erasmus. Of course we found nobody there because it was too busy. Way to busy! The only solution was: enjoy it and be crazy yourself. And that’s what we did!
Daarna moesten we weer in actie schieten om op zoek te gaan naar Plaza de San Antoni, waar we ons meetingpoint hadden met de rest van Erasmus. Natuurlijk vonden we daar haast niemand omdat het gewoon te druk was. Veel te druk. En veel te gek. De enige oplossing was: mee druk en gek doen. En dus deden we dat maar!
Meeting the pope. Ontmoeting met de Paus.
Eventually we found the other Erasmus students back, and enjoyed the concert on the big plaza. And it was just after midnight when the concert ended.
I wasn’t tired but, you know, at a certain moment enough is enough. But still the whole group went, how else could it be, to a disco. Every night there was this going out! Pff.. Once we reached the disco, I was knocked out. They wouldn’t get me dancing nor drinking above all this Carnaval things. And so I went outside and sat, before the entrance. And we talked with some students until it was finally 3AM. Time to walk to the bus and go ‘home’.
I had no idea how long the busdrive took or anything else, because I felt asleep so deep. I walked as a death man to my hotelroom and felt in an even deeper sleep over there (around 5.30AM at night / in the morning), and at 10AM we would have to wake up…
Wat a wild and crazy night!
Uiteindelijk vonden we de groep Erasmus toch wel terug, en genoten we nog een beetje van een concert op het grote stadsplein. En het was nog maar middernacht toen het concert eindigde.
Ik was niet moe, maar weet je: op een bepaald moment is het wel genoeg geweest. Toch ging de hele groep, hoe kon het ook anders, weer naar een discotheek. Elke avond was er wel wat uitgaansleven! Pff.. Eens we de discotheek bereikt hadden, was mijn pijp wel uit. Ik zou echt niet meer nog eens gaan dansen en drinken bovenop dit Carnaval gedoe. En dus ging ik buiten zitten, voor de ingang. En ik praatte wat met wat studenten tot het eindelijk 3 uur werd. Tijd om naar de bus te wandelen.
Ik heb geen idee hoe lang de busrit heeft geduurd of weet ik veel wat, ik ben in slaap gevallen en al slaapwandelend naar mijn hotelkamer teruggekeerd. Vervolgens in een nog diepere slaap gevallen (moet rond 5.30 uur ’s nachts / ’s morgens) geweest zijn dat we daar toekwamen, en om 10 uur zouden we weer opstaan…
Wat een wilde nacht!
Day 4: JEREZ DE LA FRONTERA
Sunday was the last day of our trip. We woke up at 10PM, because the check-out was at 11.30AM. We had free choice to go for breakfast / lunch until 2PM. So I went to discover Jerez a little bit with Ula, and we saw a small part of the town.
Zondag was de laatste dag van onze trip. We stonden om 10 uur op, omdat de check-out om 11.30 uur was. We hadden vrije keuze om te gaan ontbijten / lunchen tot 14 uur. Ik trok er met Ula weer op uit, en we zagen dan toch ook nog een klein stukje van Jerez.
We ate French fries with saté and salad for breakfast: no tapas for now but some strong meal to wake up! And we drunk a strong coffe afterwards, and we went to eat some sweet in a bakery. Now we could conquer the world again! 🙂
We aten als ontbijt frietjes met saté en salade: even geen tapas maar stevig voer om wakker te worden! En dronken vervolgens nog een sterke koffie, en vervolgens gingen we nog een bakkerij binnen voor wat zoets. Nu konden we er weer tegenaan! 🙂
Jerez was the more sophisticated place in this region. You could see older people walking around, the better restaurants and bars proofed it. Everything seemed more expensive, the shops and so on. But it rained unfortunately and so we wouldn’t make a lot of pictures.
Jerez was wat sjieker dan de andere plekjes in de buurt hier. Je kon zien dat er oudere mensen rondliepen, dat de restaurantjes wat deftiger waren en de bars een beetje beter. Het toonde ook wat duurder, de winkels enzo. Maar het regende helaas en dus zijn er niet zoveel foto’s getrokken hier.
Ideal to sit 9 hours or longer on the bus, and sleep the whole way!
We left for home – to Gandia – around 3PM and our route went more or less like this: Jerez de la Frontera – Granada – Murcia – Alicante – Gandia. We drove back via the Sierra Nevada (beautiful landscapes but also cold temperatures there). In this case you could go skiing if you want! And around midnight we got home in Gandia.
When I arrived I unpacked my bag, checked my email and went to bed around 2AM. That made the end of this wonderful and super intensive Andalucía-trip. And as they say: ALL GOOD THINGS COME TO AN END.
Ideaal om 9 uur lang op de bus te zitten, en de hele weg te slapen dus!
We vertrokken immers terug naar huis – naar Gandia – omstreeks 15 uur en onze route was min of meer: Jerez de la Frontera – Granada – Murcia – Alicante – Gandia. We reden via de Sierra Nevada (wat mooie landschappen maar ook heel koude temperaturen met zich meebracht). In dit gebied kan je namelijk gaan skiën! En rond middernacht kwamen we aan in Gandia.
Toen ik thuiskwam laadde ik mijn valiesje nog uit, checkte ik snel de laptop en ging dan naar bed rond 2 uur. Daarmee kwam een einde aan deze prachtige en intensieve Andalucía-trip. En zoals ze dat zeggen: ALL GOOD THINGS COME TO AN END.
From Julie… With Love… ❤
From Julie with Love 